Als je een artikel schrijft, wil je graag dat het gelezen wordt. En waarschijnlijk wil je ook graag dat je lezer terugkeert, dat hij niet incidenteel je stukken leest, maar gewoon elke keer.
De slimste manier om dat te bereiken, is door een cliffhanger in te bouwen. Je wijst vooruit naar iets wat gaat komen, je wekt de suggestie dat je verhaal nog niet afgelopen is en houdt je lezer daarmee aan het lijntje. Dat klinkt misschien onsympathiek, maar zolang je je lezer informatie biedt waar hij ook echt iets aan heeft, bewijs je hem alleen maar een dienst.
Het principe van de cliffhanger berust op onderzoek van de Russische psychologe Bluma Zeigarnik. Zij ontdekte in 1927 dat kelners een order die niet was afgerond beter onthielden dan een afgeronde order.
Onafgeronde taken brengen namelijk meer spanning met zich mee. Wanneer een taak onderbroken wordt, herinneren we ons die beter dan wanneer diezelfde taak rimpelloos tot een eind is gekomen. En zeg nou zelf: welke vakantie herinner jij je het meest levendig? Die kabbelende, zonovergoten weken aan de Spaanse costa, of die vakantie aan de Zeeuwse kust die je moest afbreken doordat je met tent en al van de camping spoelde?
Je hoeft maar één keer naar Goede Tijden, Slechte Tijden te kijken om te merken dat een cliffhanger werkt. Grote kans dat je de volgende dag om acht uur toch weer klaar zit om te zien van wie nou die hand met zwarte handschoen is die de deurklink langzaam naar beneden drukt, of Ludo dat zware auto-ongeluk deze keer ook weer zal overleven, of hoe het afloopt met die gruwelijke gijzeling.
Net als GTST wil jij ongetwijfeld ook dat je publiek de volgende keer terugkomt. Dat bereik je in de eerste plaats door een goed, foutloos stuk te schrijven. Daarmee wek je goede verwachtingen voor de volgende keer. Baken ook je onderwerp duidelijk af. Zodat je je lezer een logisch geheel voorschotelt en je tekst niet gaat zwabberen. En zorg natuurlijk voor een goede kop die je lezer prikkelt om te gaan lezen.
Maar om je lezer echt nieuwsgierig te maken naar je volgende artikel, voeg je dus een cliffhanger toe. Wijs vooruit naar iets wat nog gaat komen. Bewaar een geheim, maar licht wel vast een tipje van de sluier op. ‘Sluiertippen’ noemde iemand dat laatst. (Mooi woord. Ik nomineer het voor de volgende editie van Van Dale.)
Als je slim bent, bewaar je dat sluiertippen niet helemaal tot de laatste alinea. Zinspeel er al op in de loop van je artikel. Maak je lezer alvast lekker. Laat onderweg doorschemeren dat je nog veel meer kunt vertellen over dit onderwerp. En vertel aan het eind dat je daar in een volgend artikel op terug zult komen (en doe dat dan ook).
Het beste werkt natuurlijk rampspoed. Als je je lezer in het ongewisse kunt laten over het dramatische scenario dat je zojuist geschetst hebt, komt ie zeker terug. Want we willen allemaal weten of het ooit nog goed komt.
© 2011 Annet Talsma > Bureau Eigenwijs
Meer schrijftips? Meld je rechtsboven aan voor mijn e-magazine en je krijgt meteen het gratis SPIEKBRIEFJE (voor slimme schrijvers) in je mailbox met nog meer tips om goeie teksten te schrijven.